Simplicity of Being Oneself: Ziya Tanalı’s Ethics and Japanese Aesthetics

Abstract

Japon kültürüne çeşitli şekillerde ifade ettiği bir ilgi duyan Ziya Tanalı’nın sanatın tanımlayıcı niteliklerini tartışırken kullandığı “sahicilik”, “sadelik”, “boşluk” ve “hüzün” gibi kavramlar Japon estetiğiyle ilgili çeşitli araştırmalarda ele alınan kavramlarla benzerlikler taşımaktadır. Bu benzerlikler aracılığıyla Tanalı’nın sanatsal yaratı ve etik arasında kurduğu bağlantıyı ele almak amacıyla makalede öncelikle Tanalı’da ve Japon estetiğiyle ilgili incelemelerde sahiciliğin estetik olarak nasıl tanımlandığı ana hatlarıyla belirlenmektedir. Daha sonra, her ikisinin sahicilikle ilgili tanımları, etik bir ideal olarak sahicilik düşüncesine yöneltilen bazı temel eleştiriler açısından değerlendirilmektedir. Bu değerlendirmeye göre Tanalı’nın kendi olmakla ilgili tanımı bir kendini aşma ortaya koyarken, ortak bir duyarlılık anlamı taşımaktadır.