Gaziantep ve Lefkoşa Kenti Surlariçi geleneksel konutlarının termal konfor açısından değerlendirilmesi

Özet

Sanayi Devrimi’nden sonra ortaya çıkan sosyal ve çevresel sorunlara karşı bir yanıt olarak yeniden tanımlanan sürdürülebilirlik kavramı, enerji tüketimini azaltan, kullanıcı konforuna öncelik veren ve mimaride doğal kaynakları en verimli şekilde kullanan yaklaşımları ortaya çıkarmıştır. Termal konfor, iç mekânda yaşam kalitesinin temel bir ölçütü olup, yapının kullanıcıya hava hareketleri, nem ve sıcaklık açısından ideal bir ortam sunmasını ifade etmektedir. Özellikle değişen iklim koşullarında, tüketilen enerjiyi minimum seviyeye indirerek doğal iklimlendirme olan termal konforu sağlamak, sürdürülebilir mimarinin başlıca hedeflerinden biri olmuştur. Bu araştırma, farklı iklim koşullarına sahip Gaziantep ve Lefkoşa Surlariçi'ndeki geleneksel yapıların, termal konforu nasıl sağladığını irdeleyip ve bu doğrultuda sürdürülebilir mimari anlayışına nasıl katkıda bulunduğunu değerlendirmektedir. Gaziantep’in karasal iklimine uyumlu şekilde inşa edilen geleneksel evler, dar sokaklar, kalın taş duvarlar, avlu düzenlemeleri, yerel taş kullanımı ve yüksek tavanlarıyla yazın serin, kışın ısı yalıtımını sağlayacak şekilde tasarlanmıştır. Lefkoşa Surlariçi’ndeki geleneksel evler de Akdeniz iklimine uyum sağlayacak şekilde taş ve kerpiç malzeme kullanımı, avlular, doğal havalandırma öğeleri ve yüksek tavanlarıyla yaz sıcaklarına karşı verimli çözümler sunmaktadır. Gaziantep ve Lefkoşa Surlariçi'ndeki geleneksel yapılar yönlenme, açıklık düzenlemeleri, mekânsal organizasyon ve malzeme seçimi gibi mimari öğeler, yaşam kalitesini artırmak ve enerji tüketimini azaltmak amacıyla tasarlanıp, termal konforu sağlamaktadır. Sonuç olarak, Gaziantep ve Lefkoşa Surlariçi'ndeki geleneksel yapılar, yerel iklimle uyumlu olarak şekillenip, kültürel ve estetik değerleri taşıyarak, aynı zamanda sürdürülebilir mimarinin modern ilkelerine rehberlik eden değerli örnekler olarak kabul edilmektedir.